จับตา “ฝีดาษลิง” …โรคที่ยังไม่หายไปและอาจกระจายเป็นวงกว้าง

"โรคฝีดาษลิง (Monkey MPOX) ยังคงเป็นโรคติดเชื้อที่มีผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ และอาจกระจายเป็นวงกว้างได้ หากไม่มีการเฝ้าระวังหรือป้องกัน 

แม้โรคนี้จะมีอัตราเสียชีวิตต่ำ แต่เมื่อเป็นแล้วจะสร้างความเจ็บปวดทรมานให้แก่ร่างกายเป็นอย่างมาก

พาหะนำโรค สัตว์ตระกูลลิงและสัตว์ฟันแทะต่าง ๆ เช่น กระรอก กระต่าย หนู 

การติดต่อของฝีดาษลิง

1. จากสัตว์สู่คน

– การสัมผัสโดยตรงกับสัตว์ที่ติดเชื้อ การข่วน

2. จากคนสู่คน

– การสัมผัสโดยตรงกับตุ่มหนอง 

– สัมผัสกับสารคัดหลั่งของผู้ป่วยฝีดาษลิงที่อยู่ในสิ่งแวดล้อม

– ติดเชื้อจากการสัมผัสสารคัดหลั่งโดยตรงเวลามีเพศสัมพันธ์ โดยเฉพาะกลุ่มชายรักชายที่เปลี่ยนคู่นอนบ่อย ๆ

อาการของโรคฝีดาษลิง

1. ระยะแรก หลังจากรับเชื้อ และภายใน 5 วัน

- ผู้ป่วยราว 60% มีไข้ ปวดเมื่อยตามตัว เกิดภาวะต่อมน้ำเหลืองโต แต่ในผู้ป่วยบางคน อาจไม่มีอาการในระยะแรกก็ได้

2. ระยะที่สอง หลังจากมีไข้ 

- มีผื่นหรือตุ่มแบนขึ้นตามตัว เช่น ใบหน้า แขน ขา ฝ่ามือ ฝ่าเท้า เยื่อบุตา เยื่อบุช่องปาก และอวัยวะเพศ จากนั้นจะเปลี่ยนเป็นผื่นนูนแสบคัน ตุ่มหนองแตก ซึ่งเป็นช่วงของการแพร่เชื้อต่อไปได้

การรักษา

1. การรักษาตามอาการ โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ

2. ผู้ป่วยส่วนใหญ่สามารถหายได้เองภายใน 2-4 สัปดาห์

กรณีที่มีโรคประจำตัวที่ส่งผลให้ภูมิคุ้มกันต่ำ อาจทำให้อาการของโรครุนแรง

การป้องกัน

1. หมั่นล้างมือบ่อย ๆ 

2. งดเพศสัมพันธ์ที่มีความเสี่ยง เช่น มีเพศสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า หรือในสถานที่เสี่ยง เช่น ซาวน่า

3. การฉีดวัคซีนป้องกันโรคฝีดาษหรือไข้ทรพิษ ซึ่งจะมีส่วนช่วยป้องกันโรคฝีดาษลิงได้"